Μια Σκοτεινή Σελίδα της Ιστορίας που Εξακολουθεί να Αρνείται η Τουρκία

Η Απαρχή της Τραγωδίας

Στις 24 Απριλίου 1915, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την ηγεσία των Νεότουρκων, ξεκίνησε μια συστηματική εκστρατεία εξόντωσης του αρμενικού πληθυσμού της. Την ίδια μέρα, πάνω από 250 αρμενικοί διανοούμενοι, πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες συνελήφθησαν και δολοφονήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, σηματοδοτώντας την έναρξη της πρώτης γενοκτονίας του 20ού αιώνα.

Τα Ιστορικά Αρχεία Μιλούν

Σύμφωνα με διπλωματικά τηλεγραφήματα, απομνημονεύματα μαρτύρων και δικαστικά έγγραφα, η γενοκτονία προχωρούσε με μεθοδικότητα:

• Τηλεγράφημα του Ταλάατ Πασά(15 Σεπτεμβρίου 1915): «Η λύση του αρμενικού ζητήματος έχει πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τις προηγούμενες οδηγίες μας. Δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας Αρμένιος για να ενοχλεί την κυβέρνηση μας».
• Μαρτυρίες Γερμανών και Αμερικανών διπλωματών, όπως ο Όθω Λίμαν φον Σάντερςκαι ο Χένρι Μόργκεντάου, περιγράφουν μαζικές σφαγές, βιασμούς και θανάτους από ασιτία σε καταναγκαστικές πορείες (γνωστές ως «πορείες του θανάτου») στη Συρία και τη Μεσοποταμία.
• Φωτογραφίες και αναφορές του Άρμιν Γουέγκνερ, Γερμανού ιατρού, που κατέγραψαν τα κλουβιά με αρμένιους σταθμευμένους σε ερήμους και τα οστά των θυμάτων στις αμμόλοφους της Ντέιρ εζ-Ζορ.

Ο Ρόλος της Διεθνούς Κοινότητας

Παρά τις καταγγελίες, οι δυτικές δυνάμεις (συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας ως συμμάχου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας) παρέμειναν παθητικές. Μόνο το 1919, η Συνθήκη των Σεβρών αναγνώρισε τις εγκληματικές πράξεις, αλλά ποτέ δεν εφαρμόστηκε λόγω της άνοδου του Κεμάλ Ατατούρκ.

Η Άρνηση της Τουρκίας και η Πάλη για Αναγνώριση

Η σύγχρονη Τουρκία, ως κληρονόμος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, επιμένει στην άρνηση, καταγγέλλοντας τη γενοκτονία ως «μύθο». Ωστόσο:

• Διεθνείς Οργανισμοίόπως ο ΟΗΕ (1985) και η Ευρωπαϊκή Βουλή (1987) έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία.
• Η Ελλάδαήταν από τις πρώτες χώρες που την αναγνώρισαν (1996), ενώ το 2019 και οι ΗΠΑ (υπό τον Μπάιντεν) επισήμως χρησιμοποίησαν τον όρο.

Οι Ελληνο-Αρμένιες Παράλληλες Μοίρες

Πολλοί από τους επιζώντες βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922).
Σήμερα, η αρμενική κοινότητα της Ελλάδας (περίπου 35.000 άτομα) διατηρεί ζωντανή τη μνήμη με μνημεία όπως ο Γενοκτονικός Τάφος της Αθήνας (Πεδίον Άρεως) και τον Ναό του Αγίου Καρκίνου (Καλλιθέα).

Το Μήνυμα για τις Νέες Γενιές

Σήμερα που οι γενοκτονίες (Γιαζίντι, Ροχίνγια, Ουιγούροι) συνεχίζουν, η αρμενική τραγωδία μας διδάσκει:

• «Η άρνηση είναι το τελευταίο στάδιο της γενοκτονίας»(Raphael Lemkin, ο νομοθέτης που επινόησε τον όρο «γενοκτονία» με βάση τα γεγονότα του 1915).
• «Δεν υπάρχει συμφιλίωση χωρίς αλήθεια», όπως δηλώνει ο αρμενικός λαός, ζητώντας δικαιοσύνη.

Σήμερα, 24 Απριλίου 2024, στεκόμαστε με τους Αρμένιους. Ζητούμε: ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ. ΜΝΗΜΗ. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.