Ο Trump έχει σχέδιο – Διαλύει παγκοσμιοποίηση, σιχαίνεται ενωμένη Ευρώπη, εγκαινίασε την εποχή των μεγάλων δυνάμεων

Αυτό που έκανε ο Πρόεδρος Trump από τότε που ανέλαβε την εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι συγκλονιστικό τονίζει σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του ο Φιλόσοφος Alexander Dugin.

Αλλάζει γρήγορα και αμετάκλητα τη δομή ολόκληρης της παγκόσμιας τάξης.

Αν κατά την πρώτη του θητεία ως πρόεδρος ο Trump υπαινίχθηκε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, τότε 4 χρόνια στην εξουσία και άλλα 4 χρόνια στη ριζοσπαστική αντιπολίτευση τον έχουν κάνει πεπεισμένο φορέα μιας πολύ συγκεκριμένης ιδεολογίας.
Και ο Trump, όπως φαίνεται από τις πρώτες εβδομάδες του στον Λευκό Οίκο, σκοπεύει να εφαρμόσει αυτή την ιδεολογία πάση θυσία.

Τι είδους ιδεολογία είναι αυτή; – Κατά της φιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, υπέρ του έθνους

Πρώτα απ ‘όλα, πρέπει να σημειωθεί το κύριο και καθοριστικό χαρακτηριστικό του: ο Trump είναι πεπεισμένος και συνεπής αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης και του φιλελευθερισμού σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις σφαίρες και με όλες τις έννοιες.
Ο Trump είναι πολέμιος της παγκοσμιοποίησης, αφού απορρίπτει κάθε υπερεθνικό θεσμό (ΟΗΕ, ΠΟΥ, Ευρωπαϊκή Ένωση κ.λπ.) και πιστεύει, όπως οι κλασικοί ρεαλιστές, ότι η ανώτατη αρχή είναι το κυρίαρχο εθνικό κράτος, πάνω από το οποίο δεν υπάρχει τίποτα και κανείς.
Αυτό ακριβώς είναι το νόημα της διατριβής του, «Make America Great Again» (MAGA).
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πρωτίστως μια μεγάλη δύναμη που πρέπει να συμπεριφέρεται στην παγκόσμια πολιτική ως ένα πλήρες υποκείμενο, που ενδιαφέρεται μόνο και αποκλειστικά για την επίτευξη των δικών τους στόχων, για την προστασία των αξιών και των συμφερόντων της.
Ο Trump και η ιδεολογία του απορρίπτουν κάθε υπαινιγμό διεθνισμού, κάθε ρητορική για «καθολικές αξίες», «παγκόσμια δημοκρατία», «ανθρώπινα δικαιώματα» και ούτω καθεξής.
Η μόνη απόλυτη επιταγή είναι η Αμερική και η ευημερία της.
Όσοι συμφωνούν με αυτό το έργο είναι φίλοι ή σύμμαχοι, όσοι αντιτίθενται είναι εχθροί.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν άλλους στόχους εκτός από τη δική τους ευημερία και καμία αρχή δεν έχει το δικαίωμα να υπαγορεύει στους Αμερικανούς τι, πώς και πότε να κάνουν, πώς να συμπεριφέρονται, σε τι να πιστεύουν.

Η παγκοσμιοποίηση βασίζεται στην ακριβώς αντίθετη λογική…

Σύμφωνα με την παγκοσμιοποίηση, ο ρόλος των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να είναι φυλάκιο, προστάτης και χορηγός της φιλελεύθερης δημοκρατίας, υπηρετώντας υπερεθνικά συμφέροντα και υπερφιλελεύθερη ιδεολογία, ξεπερνώντας τα δικά τους συμφέροντα.
Οι παγκοσμιοποιητές σκέφτονται με όρους ανθρωπιάς, ο Trump με όρους Αμερικής.
Αυτό αντανακλά τις θεμελιώδεις αντιφάσεις στη θεωρία των διεθνών σχέσεων μεταξύ ρεαλιστών (Trump) και φιλελεύθερων (Biden, καθώς και ο Obama, Clinton, ακόμη και ο Ρεπουμπλικάνος Bush Jr.).

Απορρίπτει την ιδεολογία του φύλου

Επόμενος. Ο Trump απορρίπτει ριζικά τον φιλελευθερισμό ως ιδεολογία του φύλου, του προοδευτισμού, του υπερ-ατομικισμού και του μεταμοντερνισμού.
Σε αυτό το επίπεδο, ενεργεί ως κλασικός συντηρητικός, υπερασπιζόμενος άκαμπτα τις παραδοσιακές αξίες: δύο και μόνο δύο φυσικά φύλα (άνδρας και γυναίκα), υγιής οικογένεια, θρησκεία, πειθαρχία, αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και απόρριψη του σχετικισμού, νομιμοποίηση διαστροφών και βίαια επιβεβλημένη μετάνοια.
Ο Trump είναι κατηγορηματικά κατά της κουλτούρας ακύρωσης, της φιλελεύθερης λογοκρισίας και της κατάργησης κάθε μορφής συλλογικής ταυτότητας.
Ο φιλελευθερισμός, από την άλλη, τα έχει μετατρέψει όλα αυτά σε ένα είδος λατρείας, σε σεχταριστικό δόγμα, σύμφωνα με το οποίο κάθε υπαινιγμός κριτικής των LGBT ή των τρανσέξουαλ γίνεται αμέσως αντιληπτός ως φασισμός και συνεπάγεται κατασταλτικά μέτρα από τους φιλελεύθερους.

O Trump σπάει την ιδεολογία που εφαρμόζεται από την 10ετία του 1980

Έτσι, η ιδεολογία του Trump έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον γεωπολιτικό και ιδεολογικό φορέα που κυριαρχεί στις Ηνωμένες Πολιτείες από τη δεκαετία του 1980.
Αυτός ο φορέας βασίστηκε στον φιλελεύθερο προοδευτισμό, ο οποίος επέμενε ότι το άτομο απελευθερώνεται όλο και περισσότερο από οποιουσδήποτε κοινωνικούς δεσμούς και υποχρεώσεις, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους ρήξης όχι μόνο με το φύλο, αλλά και με την ίδια την ανθρώπινη φύση (εξ ου και το θέμα των cyborgs και του μεταανθρωπισμού).
Στην παγκόσμια πολιτική, αυτό σήμαινε μια σταδιακή μετάβαση από τα εθνικά κράτη σε έναν ενιαίο κόσμο υπό μια παγκόσμια κυβέρνηση, με παράλληλη κατάργηση των κυριαρχιών (κατά το πρότυπο της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Ο Trump έχει απορρίψει σκληρά τόσο τη φιλελεύθερη ιδεολογία όσο και τη γεωπολιτική της παγκοσμιοποίησης.
Δεν το απέρριψε απλώς, αλλά άρχισε να αναδιαμορφώνει την παγκόσμια πραγματικότητα με ξέφρενη ενέργεια, έχοντας ήδη αλλάξει δραματικά σχεδόν τα πάντα μέσα στις λίγες εβδομάδες της παραμονής του στον Λευκό Οίκο.

Τι είδους κόσμο απέρριψε ο Trump και τώρα εκκαθαρίζει γρήγορα είναι λίγο πολύ ξεκάθαρο.

Αυτός είναι ο κόσμος που έχουν συλλάβει και έχουν αρχίσει να χτίζουν οι παγκοσμιοποιητές.
Οι βασικές του παράμετροι είναι ξεκάθαρες, οι μέθοδοί του είναι επίσης σαφείς και δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς σε τι θα μπορούσε λογικά να οδηγήσει.
Αλλά ο Trump διέκοψε αυτόν τον φορέα.
Και εδώ μπορούμε να πούμε ότι οι ενέργειές του είναι ήδη μη αναστρέψιμες.

Τι κόσμο προσπαθεί να δημιουργήσει ο Trump

Θα ήταν δελεαστικό να την περιγράψουμε ως πολυπολικότητα, καθώς η ανθρωπότητα που αποτελείται από πολιτισμούς όπου δεν υπάρχει πλέον ούτε ένας κυρίαρχος – ούτε ιδεολογική ούτε γεωπολιτική, η μονοπολικότητα έχει καταργηθεί και όλοι οι λαοί και οι πολιτισμοί, έχοντας αποβάλει τον ζυγό της παγκοσμιοποίησης, μπορούν επιτέλους να πάρουν ανάσα και να ξεκινήσουν τη διαδικασία της κυρίαρχης οικοδόμησης του πολιτισμού τους.
Αυτό είναι το είδος της παγκόσμιας τάξης που οι Ρώσοι, όπως και άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί, θέλουν ξεκάθαρα να δουν και να οικοδομήσουν: η Κίνα, η Ινδία, ο ισλαμικός κόσμος, η Αφρική και η Λατινική Αμερική.
Αυτός είναι στην πραγματικότητα ο λόγος που ενώθηκαν στην κοινότητα των BRICS.
Ίσως, αντικειμενικά, οι μεταρρυθμίσεις του Trump να οδηγήσουν ακριβώς σε αυτό, αλλά ο ίδιος βλέπει ξεκάθαρα τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία.

Κατά της Γιάλτας όσο και κατά της μονοπολικής παγκοσμιοποίησης

Δύσκολα είναι έτοιμος να συμφωνήσει άμεσα και συνειδητά με την πολυπολικότητα, αν και ορισμένοι από τους υποστηρικτές του, και ιδιαίτερα ο Mark Rubio, ήδη αναγνωρίζουν ανοιχτά την πολυπολικότητα ως μια αντικειμενικά υπάρχουσα πραγματικότητα. Αυτό, φυσικά, θα ταίριαζε σε όλους, αλλά είναι απίθανο ο Trump να είναι προσωπικά έτοιμος για κάτι τέτοιο.
Μάλλον, ο ίδιος βλέπει τη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων ως μια οριστική ρήξη τόσο με το σύστημα της Γιάλτας όσο και με τη μονοπολική στιγμή της παγκοσμιοποίησης.

Καταστρέφει σύμβολά 80 ετών

Ως εκ τούτου, ξεκίνησε την καταστροφή όλων των διεθνών θεσμών που είναι σύμβολα των προηγούμενων 80 ετών: τόσο του ΟΗΕ όσο και των παγκοσμιοποιητικών δομών όπως ο ΠΟΥ, η USAID, ακόμη και το ΝΑΤΟ.

Ο Trump διαλύει την παρακμάζουσα δημοκρατία

Ο Trump βλέπει τις Ηνωμένες Πολιτείες ως μια νέα αυτοκρατορία και ξεκάθαρα συγκρίνει τον εαυτό του με τον Αύγουστο Καίσαρα, ο οποίος τελικά κατήργησε την παρακμάζουσα δημοκρατία.
Εξ ου και οι αξιώσεις του για τη Γροιλανδία, τον Καναδά, τη Διώρυγα του Παναμά και ακόμη και το Μεξικό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες στα μάτια του είναι μια μεγάλη δύναμη, η ενσάρκωση του ονείρου όλης της ανθρωπότητας, αλλά ταυτόχρονα εστιασμένη στον εαυτό τους και λάμπει ως ελκυστικό ιδανικό.
Όλα τα έθνη τη θαυμάζουν και τη φοβούνται.
Κανείς δεν τολμά να την αμφισβητήσει, κι όμως δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αντικαθιστούν την ανθρωπότητα, αλλά αντιπροσωπεύουν μόνο το καλύτερο, επιλεγμένο μέρος της – την πιο αποτελεσματική, επιτυχημένη, πλούσια, ελεύθερη και ευημερούσα κοινωνία στον πλανήτη.

Εύλογο μίσος για λαθρομετανάστες

Και για να μπεις σε αυτό, πρέπει να κάνεις μια προσπάθεια.
Εξ ου και το μίσος του Trump για τους λαθρομετανάστες.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι πύλη για τεμπέληδες, ανειδίκευτους, μπαχαλάκηδες που ζουν με τις επιδοτήσεις και περιφρονούν τις παραδοσιακές αξίες.
Το να είσαι Αμερικανός είναι προνόμιο και ένδειξη επιλογής.
Όλοι οι άλλοι μπορούν να θαυμάσουν ή να βρίζουν τις Ηνωμένες Πολιτείες από μεγάλη απόσταση.
Δεν πειράζει.
Για τον Trump, αυτό που έχει νόημα δεν είναι η δυτική ηγεμονία, αλλά η εθνική ηγεμονία των ΗΠΑ.
Δεν πρόκειται για αποδοχή της πολυπολικότητας – είναι ένα σχέδιο για έναν μονοπολικό κόσμο που βασίζεται σε ριζικά διαφορετικές υποθέσεις από αυτές των φιλελεύθερων και των παγκοσμιοποιητών.

Έρχεται σκληρή εκκαθάριση – Χτυπάει πρώτος

Έτσι βλέπει ο Trump το μέλλον και αυτό είναι το παράδειγμα στο οποίο χτίζει τις πολιτικές του στο παρόν.
Στις ίδιες τις ΗΠΑ, αυτό σημαίνει διάλυση της παγκοσμιοποίησης φιλελεύθερων ελίτ, πιθανώς με μια σκληρή εκκαθάριση.
Ο ίδιος ο Trump έχει γίνει στόχος παρενόχλησης, εκφοβισμού, ακόμη και απόπειρες δολοφονίας.
Καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η κλίμακα των μεταρρυθμίσεών του δεν θα του αφήσει καμία ευκαιρία αν σκοντάψει και παραδώσει την πρωτοβουλία στους εχθρούς του.
Ως εκ τούτου, χτυπά πρώτος και, αν χρειαστεί, θα καταστρέψει συστηματικά τους εχθρούς του εντός της χώρας.
Έχει ήδη αρχίσει να το κάνει αυτό.
Και δεν θα σταματήσει.

Ο Trump απεχθάνεται την Ευρώπη

Ο Trump έχει πιθανώς πολύ αρνητικά συναισθήματα για την Ευρώπη συνολικά.
Ο Elon Musk, ο στενότερος σύμμαχος του Trump, πρόσφατα διακήρυξε τη θέση «Make Europe Great Again», υπονοώντας την ανατροπή των ευρω-παγκοσμιοποιητικών ελίτ και την άνοδο στην εξουσία πατριωτικών κομμάτων, όπως στην Αμερική, δηλαδή των ευρω-τραμπιστών.
Αλλά ο Trump δύσκολα πιστεύει σοβαρά σε μια μεγαλύτερη Ευρώπη.
Θα ήταν ανταγωνιστής των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών.
Και επιπλέον, προς το παρόν η ΕΕ βρίσκεται στην εξουσία με αυτούς που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ενιαίου παγκοσμιοποιητικού φιλελεύθερου δικτύου που ο Trump έχει αρχίσει να ξεριζώνει στο εσωτερικό του.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ιδεολογικός εχθρός και γεωπολιτικός ανταγωνιστής των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μπορεί να προσπαθήσει να γίνει μεγάλη δύναμη, αλλά αυτό είναι δική της υπόθεση.
Ο Trump ενδιαφέρεται για την Αμερική, όχι για την ευημερία των ανταγωνιστών της.
Θα προτιμούσε να διαλύσει την Ευρώπη και να την επιστρέψει στο σύστημα των εθνικών κρατών παρά να ενισχύσει την ενότητά της. Αυτό θέτει ένα δίλημμα για τους ευρω-τραμπιστές.
Από τη μια πλευρά, είναι αντίπαλοι των ευρω-παγκοσμιοποιητικών ελίτ, αλλά από την άλλη, είναι Ευρωπαίοι πατριώτες και θα ήθελαν να δουν την Ευρώπη κυρίαρχη και μεγάλη.
Το να είσαι σαν την Αμερική του Trump δεν σημαίνει ότι είσαι υπάκουο εργαλείο της Αμερικής του Trump.

Το δίδαγμα δεν είναι αυτό: πρέπει να ανατρέψουμε τους φιλελεύθερους ευρω-παγκοσμιοποιητές στο όνομα της πλήρους ιδεολογικής και γεωπολιτικής ευρωπαϊκής κυριαρχίας.
Αλλά αν ισχύει αυτό, τότε μια ισχυρή Ευρώπη χρειάζεται ως αντίβαρο στη νέα αμερικανική ηγεμονία.
Αυτή είναι η εντολή του Trump: να είσαι κυρίαρχος!
Αυτός είναι ο νόμος για τις ΗΠΑ, αλλά για να τον κάνουμε νόμο για την Ευρώπη, δεν πρέπει απλώς να ακολουθούμε τυφλά την Αμερική, αλλά να βασιζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις. Ή κάποιες άλλες πολύπλοκες συμμαχίες και συνασπισμοί. Δηλαδή, ο
O ευρω-Τραμπισμός φυσικά κάποια στιγμή θα ανακαλύψει έναν πολυπολικό κόσμο.
Έχει έναν αμερικανικό ηγεμόνα, αλλά υπάρχει χώρος για άλλες κυρίαρχες οντότητες.
Ο Trump θέλει κυριαρχία.
Δίνει όμως παράδειγμα για άλλους: απορρίψτε τον ζυγό των παγκοσμιοποιητών φιλελεύθερων και γίνετε σαν εμάς. Εξ ου και η μετάβαση από το MAGA στο MEGA.

Πώς θα αντιδράσει η Ρωσία απέναντι στον Trump;

Πρέπει να αναγνωριστεί η ορθότητα και η δικαιοσύνη του Τραμπισμού σε αντίθεση με την παγκοσμιοποίηση, τον κύριο εχθρό της Ρωσίας.
Η Ρωσία δεν μπορεί να μιλάει για παραχωρήσεις κυριαρχίας.
Η Ρωσία υπερασπίστηκε την κυριαρχία της μπροστά στην πίεση ολόκληρης της συλλογικής Δύσης (όταν ήταν ακόμη ενωμένη και ελεγχόμενη πλήρως από τους παγκοσμιοποιητές) και μετά τη διάσπαση της Δύσης θα την κρατήσει ακόμα περισσότερο.
Ο Trump μπορεί να συγκρουστεί με την Ρωσία αλλά σε ένα εντελώς νέο πλαίσιο, στον κόσμο των μεγάλων δυνάμεων.
Πέρα από την παγκοσμιοποίηση.
Η Κίνα δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα υπό τον Trump.
Μέχρι πολύ πρόσφατα, η Κίνα έκανε επιδέξια ελιγμούς μεταξύ παγκοσμιοποίησης και κυριαρχίας, προσπαθώντας να επωφεληθεί από δύο στρατηγικές ταυτόχρονα: τη μέγιστη συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομία και την ενίσχυση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας της ίδιας της Κίνας ως μεγάλης δύναμης.
Σε ποιο βαθμό το μεγαλείο της Κίνας εξαρτιόταν από την παγκοσμιοποίηση είναι δύσκολο να ειπωθεί.
Σύντομα όμως θα το καταλάβουμε αυτό, γιατί ο Trump σκοπεύει να κόψει κάθε ευκαιρία στην Κίνα να συνεχίσει την προηγούμενη πορεία της.

H Κίνα κύριος ανταγωνιστής

Ο Trump βλέπει την Κίνα ως τον κύριο ανταγωνιστή της αμερικανικής ηγεμονίας και έχει ήδη ξεκινήσει έναν νέο γύρο οικονομικού και εμπορικού πολέμου, ο οποίος, ωστόσο, ήταν ήδη χαρακτηριστικός της κυβέρνησης Biden, αλλά όχι με τέτοια ένταση. Ο Trump θα προσπαθήσει να μειώσει στο μηδέν αυτό το μέρος του κέρδους που απήγαγε η Κίνα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και σε βάρος των Ηνωμένων Πολιτειών σε άλλες περιοχές του κόσμου.
Η Κίνα θα παραμείνει αναμφίβολα κυρίαρχη και ως εκ τούτου θα συνεχίσει να είναι μια μεγάλη δύναμη, αλλά μόνο υπό πολύ πιο δύσκολες συνθήκες άμεσης αντίθεσης από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ρωσία σαφώς δεν αποτελεί μεγάλη απειλή για τον Trump με όρους οικονομίας, αλλά η Κίνα το κάνει.
Επομένως, το κέντρο βάρους στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ πιθανότατα θα μετατοπιστεί από τη Ρωσία στην Κίνα.

Προβληματική η περιοχή της Μέσης Ανατολής

Η δεύτερη προβληματική περιοχή του Trump μετά την Κίνα θα είναι η Μέση Ανατολή.
Εδώ, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των Αμερικανών ρεαλιστών (J. Mearsheimer, J. Sachs), εμμένει σε έναν αυστηρά φιλοϊσραηλινό προσανατολισμό.
Στο μυαλό του, το Ισραήλ είναι μια μικρογραφία των Ηνωμένων Πολιτειών και ο ακροδεξιός πολιτικός Netanyahu είναι το alter ego του ίδιου του αυτοκράτορα Trump.
Και εδώ εχθροί του γίνονται το Ιράν, ο σιιτικός κόσμος και η αντίσταση, δηλαδή ο αντι-ισραηλινός συνασπισμός των ισλαμικών λαών και οι ίδιοι οι Παλαιστίνιοι.
Το πόσο μακριά θα φτάσει ο Trump στην πολιτική του για τη Μέση Ανατολή είναι δύσκολο να ειπωθεί, αλλά για αυτόν, το Ισραήλ είναι μια άμεση αποικία, και μάλιστα εκλεκτή και ιερή.
Οι εχθροί του Ισραήλ είναι εχθροί του.
Επομένως, η ιδέα να γίνει το Ιράν μεγάλη δύναμη ή η ισλαμική ουμά να ενωθεί σε μια ενιαία πολιτικοθρησκευτική οντότητα σαφώς δεν θα ευχαριστήσει τον Trump.

H Ινδία είναι φίλη χώρα για τον Trump

Αν η Ρωσία είναι δευτερεύουσα υπόθεση για τον Trump και η Κίνα, αντίθετα, είναι ο πιο σοβαρός αντίπαλος και ανταγωνιστής, τότε η Ινδία, που έχει ξεκάθαρα μπει στον δρόμο μιας μεγάλης δύναμης, θεωρείται από τον Trump ως σύμμαχος και φίλος.
Ο περιφερειακός ανταγωνισμός με την Κίνα από τη μια πλευρά και οι εντάσεις με το Ισλάμ από την άλλη παίζουν σημαντικό ρόλο εδώ. Στον Μόντι, ο Τραμπ βλέπει κάτι που του είναι κατανοητό:
O Mondi εκφράζει την δεξιά πολιτική, την κυριαρχία, τις παραδοσιακές αξίες. Έτσι, το «Make India Great Again» (MIGA) είναι αρκετά αποδεκτό για τον Trump.

Η Λατινική Αμερική εκνευρίζει τον Trump

Η Λατινική Αμερική στο σύνολό της εκνευρίζει τον Trump από την ίδια της την ύπαρξη: ένα ρεύμα προσφύγων ρέει από εκεί πέρα από τα νότια σύνορα, καρτέλ ναρκωτικών και εγκληματικές συμμορίες διεισδύουν από εκεί και τα ωκεάνια κύματα του λατινικού πληθυσμού διαβρώνουν την ταυτότητα των Αμερικανών. Αυτός είναι ο λόγος που ο Trump χτίζει τον τοίχο του.
Πέρα από τα σύνορά της αρχίζει μια επικράτεια χάους, εγκληματικότητας και οπισθοδρόμησης.

Αλλά η Λατινική Αμερική και οι λαοί της μπορεί να έχουν τις δικές τους σκέψεις για αυτό το θέμα.
Η ίδια η ανατροπή των παγκοσμιοποιητών στις Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγει νέες ευκαιρίες για τη Λατινική Αμερική.
Αν όλοι γύρω γίνονται υπέροχοι, γιατί οι Λατινικές χώρες και λαοί να μην ακολουθήσουν αυτό το μονοπάτι;
Ο Trump μπορεί να μην το θέλει αυτό, αλλά είναι θέμα αρχής.
Και φυσικά, οποιαδήποτε μέρα τώρα, θα αναδυθούν δυνάμεις που θα διακηρύξουν: «Ας κάνουμε τη Λατινική Αμερική μεγάλη ξανά!».

…Και τέλος, η Αφρική….

Ο βαθμός ολοκλήρωσης εκεί είναι πολύ πιο αδύναμος.
Όμως ο Trump έχει ήδη καταφέρει να περιγράψει τις προτεραιότητές του.
Καταδίκασε έντονα την πρακτική της απομάκρυνσης λευκών γαιοκτημόνων από αυτόχθονες Αφρικανούς στη Νότια Αφρική, απειλώντας με σκληρά μέτρα.
Είναι απίθανο η παναφρικανική ιδέα να κάνει την Αφρική ξανά μεγάλη και να βάλει τέλος στο ντροπιαστικό αποικιακό παρελθόν μια για πάντα να βρει υποστήριξη από αυτόν, αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι θα σταματήσει τους ίδιους τους Αφρικανούς.

Αποδεικνύεται ότι η νέα μεταφιλελεύθερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων που έχει αρχίσει να χτίζει ο Trump συμπίπτει αντικειμενικά με την πολυπολικότητα.
Διακηρύσσοντας μια πορεία προς τη δημιουργία μιας μεγάλης δύναμης, ο Trump άνοιξε άθελά του το δρόμο για άλλες μεγάλες δυνάμεις – τόσο εκείνες που είναι ήδη (Ρωσία, Κίνα, Ινδία) όσο και εκείνες που μόλις ξεκινούν αυτή την πορεία.
Η Ευρώπη, όπως και ο ισλαμικός κόσμος, η Λατινική Αμερική, ακόμη και η Αφρική, μπορεί να σκοπεύουν σοβαρά να γίνουν μεγάλη δύναμη.
Αν και αυτό είναι πολύ μακριά, οι ίδιες οι συνθήκες της μετα-παγκόσμιας γεωπολιτικής ωθούν όλους τους άλλους προς αυτό.
Είτε το θέλει είτε όχι, ο Trump ανοίγει την εποχή των μεγάλων δυνάμεων και ως εκ τούτου συμβάλλει αντικειμενικά στην ταχεία εγκαθίδρυση ενός πολυπολικού κόσμου, αν και ο ίδιος μπορεί να μην κοιτάζει πέρα από τη νέα μορφή αμερικανικής ηγεμονίας και την ενημερωμένη, αυτή τη φορά αμιγώς αυτοκρατορική εκδοχή της μονοπολικότητας.
Ναι, οι BRICS τον εκνευρίζουν και μάλιστα απειλεί με τιμωρία για την εγκατάλειψη του δολαρίου στο παγκόσμιο εμπόριο, προειδοποιώντας για αντίποινα για την προσπάθεια εισαγωγής κάποιου άλλου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Ταυτόχρονα, όμως, ο ίδιος εισάγει ενεργά την οικονομία κρυπτονομισμάτων, η οποία, στην ουσία, είναι ο διαχωρισμός της παγκόσμιας χρηματοδότησης από το μονοπώλιο του δολαρίου. Επομένως, θα πρέπει κανείς να προσέξει όχι μεμονωμένες δηλώσεις, χειρονομίες, ακόμη και συγκεκριμένα πολιτικά βήματα του Trump, αλλά στο ιδεολογικό και γεωπολιτικό μοντέλο που ακολουθεί.
Και αξίζει να εξεταστεί ιδιαίτερα ο ανταγωνισμός και η άμεση αντίθεσή του στη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση που κυριαρχούσε στις ΗΠΑ και στον κόσμο μέχρι πολύ πρόσφατα.

Ο Trump εγκαινίασε συμβολικά την εποχή των μεγάλων δυνάμεων…

Μετά την εποχή των παγκοσμιοποιητών και το τέλος της παντοδυναμίας τους στην παγκόσμια πολιτική, ανοίγονται εντελώς νέοι ορίζοντες….
Στο προσκήνιο ξανά τα έθνη – κράτη.