Η Ευρώπη, ένα εγχείρημα που κάποτε διακήρυξε το όραμα της ενότητας, της ισότητας και της συνεργασίας, φαίνεται να έχει φτάσει στο σημείο μηδέν.
Η φθίνουσα πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αποτελεί πλέον πρόβλεψη, αλλά μια δυσάρεστη πραγματικότητα που διαφαίνεται μέσα από τις διχασμένες κοινωνίες, τις οικονομικές ανισότητες και την αποτυχία των θεσμών της να εξυπηρετήσουν τον κοινό άνθρωπο.
Η ευρωπαϊκή ήπειρος, που κάποτε ήταν το επίκεντρο του πολιτισμού και της οικονομικής ανάπτυξης, έχει καταλήξει ένας κατακερματισμένος χώρος ανισοτήτων.
Το υψηλό κόστος ζωής στα ισχυρότερα κράτη-μέλη, η διαρκής λιτότητα στα πιο αδύναμα και οι αποκλίσεις στη φορολογία και τις ευκαιρίες απασχόλησης αποδεικνύουν ότι η «ενωμένη» Ευρώπη υπάρχει μόνο ως θεωρία.
Οι πολίτες των χωρών του Νότου βιώνουν τις συνέπειες της οικονομικής καχεξίας, ενώ οι χώρες του Βορρά απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα της ανισομερούς ανάπτυξης.
Εν μέσω αυτής της κατάρρευσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (Η.Π.Α.) βρίσκονται σε τροχιά αναγέννησης.
Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος φαίνεται έτοιμος να αναλάβει τον ρόλο του παγκόσμιου ειρηνοποιού και ρυθμιστή όπως ο ίδιος δηλώνει.
Με μια πολιτική που επικεντρώνεται στην ενίσχυση των διεθνών συνεργασιών, αλλά και στην προώθηση της αμερικανικής ηγεμονίας, η Ουάσινγκτον αναδεικνύεται σε παράγοντα σταθερότητας σε έναν διχασμένο κόσμο.
Η στρατηγική των Η.Π.Α. περιλαμβάνει την αποκατάσταση της επιρροής τους στην Ευρώπη, η οποία θα παρουσιαστεί ως «συμμαχία για το καλό της ανθρωπότητας».
Ωστόσο, κάτω από αυτή την προσέγγιση, διαφαίνεται μια πιο κυνική πραγματικότητα: οι Η.Π.Α. θα επωφεληθούν από τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενισχύοντας την επιρροή τους στις πιο αδύναμες χώρες που θα αναζητήσουν σταθερότητα μέσω της συμμαχίας με την Ουάσινγκτον.
Την ίδια στιγμή μια ψεύτικη Ελπίδα για την Ευρώπη και ενώ ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες θα προσπαθήσουν να επαναφέρουν το ευρωπαϊκό όραμα, η αλήθεια είναι ότι τα δομικά προβλήματα της Ένωσης δεν μπορούν να διορθωθούν χωρίς μια ριζική αναθεώρηση.
Οι πολίτες, απογοητευμένοι από τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τις ανεδαφικές υποσχέσεις των κυβερνήσεών τους, θα στραφούν είτε σε εθνικιστικά κινήματα είτε θα αναζητήσουν τη σωτηρία στις Η.Π.Α..
Τό μέλλον της Ευρώπης κινδυνεύει να καταγραφεί στην ιστορία ως ένα αποτυχημένο πείραμα, ένα παράδειγμα του πώς οι καλές προθέσεις δεν επαρκούν όταν λείπει η ειλικρίνεια και η πραγματική βούληση για ισότητα.
Ο «χρυσός αιώνας» των Η.Π.Α. θα οικοδομηθεί πάνω στα ερείπια της ευρωπαϊκής αποτυχίας, ενώ η Ευρώπη θα γίνει ένα ιστορικό μάθημα για το πώς τα γεωπολιτικά οράματα απαιτούν κάτι περισσότερο από πολιτική ρητορεία για να επιβιώσουν.
Comments are closed.