Οι Άνδρες Θύματα Ενδοοικογενειακής Βίας

Η ενδοοικογενειακή βία αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο που συχνά παρουσιάζεται μονομερώς, με τις γυναίκες να αναγνωρίζονται ως τα κατεξοχήν θύματα.
Ωστόσο, η πραγματικότητα αναδεικνύει μια λιγότερο προβεβλημένη, αλλά εξίσου σοβαρή πλευρά: τους άνδρες-θύματα ενδοοικογενειακής βίας.
Αυτή η πλευρά περιλαμβάνει ποικίλες μορφές κακοποίησης που παραμένουν κοινωνικά αόρατες και συχνά στιγματισμένες.

Οι άνδρες θύματα υφίστανται σωματική βία, λεκτική και ψυχολογική κακοποίηση, όπως βρισιές, εξευτελισμούς και χειριστικές συμπεριφορές.
Απειλές και εκβιασμοί, όπως ψευδείς καταγγελίες ή η απειλή αποξένωσης από τα παιδιά, εντείνουν την ψυχολογική πίεση.

Δεν λείπουν και περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης, όπως εξαναγκασμός σε ερωτική συνεύρεση.

Το κοινωνικό στίγμα και ο φόβος καχυποψίας καθιστούν δύσκολη την αναφορά τέτοιων περιστατικών.
Οι άνδρες συχνά φοβούνται ότι, αν μιλήσουν, όχι μόνο δε θα γίνουν πιστευτοί, αλλά θα κατηγορηθούν οι ίδιοι ως θύτες.

Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά.
Στην Κρήτη, το 2024, πάνω από 230 άνδρες-θύματα κατήγγειλαν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ενώ 30 εξ αυτών αιτήθηκαν την εγκατάσταση της εφαρμογής “panic button”.
Σε πανελλαδικό επίπεδο, οι καταγγελίες ανδρών-θυμάτων έφτασαν τις 5.583 το ίδιο έτος, σημειώνοντας αύξηση 89% σε σχέση με το 2023.

Παρότι οι δικαιούχοι της εφαρμογής “panic button” ανέρχονται σε 3.190, μόλις 335 την εγκατέστησαν, υποδεικνύοντας έλλειψη εμπιστοσύνης και ενημέρωσης για τους διαθέσιμους μηχανισμούς στήριξης.

Η μονομερής προσέγγιση σε ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας ενισχύει τις ανισότητες.
Σε πολλές περιπτώσεις, λειτουργοί της δικαιοσύνης, της αστυνομίας και άλλων φορέων υιοθετούν στάσεις που αγγίζουν τα όρια του μισανδρισμού, όπως έχει καταγραφεί επίσημα σε βίντεο ενημερωτικών εκπομπών.
Η απουσία μιας ισορροπημένης προσέγγισης στις ευρωπαϊκές οδηγίες για την ενδοοικογενειακή βία οδηγεί σε υποβάθμιση της σημασίας της πατρότητας και της κακοποίησης που υφίστανται οι άνδρες.

Η έλλειψη εξειδικευμένων δομών για άνδρες-θύματα είναι μια σοβαρή παράλειψη.
Δεν υπάρχουν αρκετές καμπάνιες, εκπαιδευτικά προγράμματα ή ενημερωτικές εκπομπές που να θίγουν το θέμα.
Επιπλέον, η καθυστέρηση στη διαχείριση ψευδών καταγγελιών και η ανεπαρκής νομική προστασία εντείνουν το αίσθημα αδικίας.

Η επίλυση αυτής της κρίσης απαιτεί την καταγραφή επίσημων δεδομένων, την ίδρυση εξειδικευμένων δομών και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας μέσω εκπαίδευσης και ενημέρωσης.
Μόνο έτσι μπορεί να αποτυπωθεί η πραγματική έκταση του φαινομένου και να προσφερθεί η απαραίτητη υποστήριξη στα θύματα.

Οι άνδρες θύματα ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι αόρατοι.
Είναι άνθρωποι που χρειάζονται φωνή, δικαιοσύνη και ένα δίκτυ προστασίας.

Ας κάνουμε το πρώτο βήμα για να καταρρίψουμε τα στερεότυπα και να αναγνωρίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν.