Ποιοι είναι οι «Απελευθερωτές» της Συρίας; Λιθοβολισμοί γυναικών, Εξαναγκαστικοί γάμοι και άλλα «φιλελεύθερα»

Η Συρία, ένα πεδίο μάχης συμφερόντων και ιδεολογιών, αποτελεί εδώ και χρόνια το θέατρο μίας σύνθετης διαμάχης.
Στο χάος του εμφυλίου πολέμου, πολλές ομάδες αυτοαποκαλούμενες «απελευθερωτές» της χώρας έχουν εμφανιστεί, προβάλλοντας ένα αφήγημα που φαινομενικά πρεσβεύει την ελευθερία, την ισότητα και την αξιοπρέπεια.
Ωστόσο, η πίσω από τις πράξεις τους αποκαλύπτει μία άλλη εικόνα: μια πραγματικότητα βίας, θεοκρατικής καταπίεσης και συστηματικής καταστρατήγησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Λιθοβολισμοί Γυναικών: «Δικαιοσύνη» σε Μεσαιωνικό Στυλ

Ο λιθοβολισμός γυναικών σε περιοχές που ελέγχονται από ισλαμιστικές ομάδες, όπως το ISIS και τα παρακλάδια της Αλ Κάιντα, είναι μια από τις πιο φρικιαστικές πτυχές της υποτιθέμενης «απελευθέρωσης».
Υπό την επίφαση της θρησκευτικής δικαιοσύνης, οι γυναίκες κατηγορούνται για μοιχές ή παραβίαση των αυστηρών «ηθικών κωδίκων» και τιμωρούνται με δημόσιες επιδόσεις.

Αυτές οι δεν είναι απλώς ακραίες εκδηλώσεις θρησκευτικού φανατισμού αλλά και εργαλεία ελέγχου. Ο φόβος που προκαλεί λειτουργεί ως μέσο υποταγής των τοπικών κοινωνιών, ειδικά των γυναικών, στις θεοκρατικές και αυταρχικές δομές εξουσίας.

Εξαναγκαστικοί Γάμοι: Υποδούλωση με Άλλο Όνομα

Σε πολλές περιοχές της Συρίας που βρίσκονται υπό τον έλεγχο ισλαμιστικών ομάδων, οι εξαναγκαστικοί γάμοι έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο.
Νεαρά κορίτσια, συχνά των 14 ετών, «παντρεύονται» μαχητές είτε για να εξυπηρετήσουν τις σεξουαλικές τους ανάγκες είτε ως ανταμοιβή για τη συμμετοχή στις μάχες.

Αυτές οι πρακτικές παρουσιάζονται ως θρησκευτικά αποδεκτές ή ως μέσο προστασίας των γυναικών σε καιρό πολέμου.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μορφή θεσμοποιημένης κακοποίησης που καταστρέφει τη ζωή χιλιάδων νέων κοριτσιών, στερώντας τους την παιδική ηλικία και κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Η «Φιλελεύθερη» Πρόσοψη

Παρά τις βάρβαρες πρακτικές τους, από αυτές τις ομάδες που προβάλλονται από διεθνείς μέσα ενημέρωσης και δυτικές κυβερνήσεις ως «μαχητές της ελευθερίας».
Η στήριξη προς αυτές τις ομάδες, είτε μέσω χρηματοδότησης είτε μέσω όπλων, βασίζεται στην αντίληψη ότι αποτελούν αντίβαρο στο καθεστώς Άσαντ και στους συμμάχους του, Ρωσία και Ιράν.

Αυτή η υποκρισία γίνεται πιο εμφανής όταν εξετάζουμε πώς οι ίδιες οι πρακτικές αυτών των ομάδων παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις δυτικές δημοκρατίες που υποστηρίζουν.
Το αποτέλεσμα είναι μια πολιτική υποστήριξη που, αντί να προάγει την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, διαιωνίζει την καταπίεση και τη βία.

Η Σκληρή Πραγματικότητα της «Απελευθέρωσης»

Για τις γυναίκες και τα κορίτσια που ζουν υπό τον έλεγχο αυτών των ομάδων, η «απελευθέρωση» δεν φέρνει ούτε ελευθερία ούτε ασφάλεια.
Αντίθετα, σημαίνει μια ζωή υπό την απειλή της βίας, της κακοποίησης και της καταστολής. Σημαίνει τη μετατροπή των σωμάτων τους σε πεδία μάχης και των ζωών τους σε εργαλεία της πολιτικής και της θρησκευτικής ιδεολογίας.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι πολλές από αυτές τις γυναίκες και τα κορίτσια είναι τα ίδια θύματα του πολέμου, που αναφέρονται ως πιόνια σε ένα παιχνίδι εξουσίας.
Στον αγώνα για τη Συρία, εκείνες παραμένουν οι σιωπηλές μάρτυρες και οι ανυπεράσπιστες θυσίες.

Τελικά ποιος Πραγματικά Ελευθερώνει τη Συρία;

Η πραγματική απελευθέρωση της Συρίας δεν μπορεί να έρθει από δυνάμεις που διαιωνίζουν την κατάπτωση και τη βία, από το πώς παρουσιάζονται.
Το μέλλον της χώρας εξαρτάται από τη δημιουργία ενός κράτους που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια όλων των πολιτών, ειδικά των πιο ευάλωτων.

Οι «απελευθερωτές» της Συρίας πρέπει να κριθούν όχι από τα λόγια τους, αλλά από τις πράξεις τους.
Και, όπως δείχνει η ιστορία τους, αυτές οι πράξεις δεν φέρνουν την ελευθερία αλλά μόνο νέο σκοτάδι.