«ΕΣΠΑ, ΔΥΠΑ, ΕΦΚΑ – Το ψέμα της ”κοινωνικής πολιτικής” και η πραγματικότητα της εκμετάλλευσης»

Η Ευρωπαϊκή Ένωση λέει να χτίζει «κοινωνική Ευρώπη», αλλά τα κονδύλια των ΕΣΠΑ στη χώρα μας γίνονται εργαλείο συστημικής καταπίεσης.

Πίσω από τις λάμπες των σεμιναρίων, τις υποσχέσεις για «ανάπτυξη» και τις ατελείωτες γραφειοκρατικές διαδικασίες, κρύβεται μια αδίστακτη λογική εκμετάλλευσης: των ανέργων, των εργαζομένων, των νέων που αναγκάζονται να ζουν με ψίχουλα, ενώ τα χρήματα των φορολογουμένων τραβιούνται σε ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδρομές και πελατειακά δίκτυα.

ΔΥΠΑ  Το θέατρο της «επανένταξης» και η πραγματικότητα της απόρριψης ως παραμύθι της Χαλιμάς

Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν είναι στατιστικά δεν είναι αριθμοί.

Είναι άνθρωποι με ανάγκες, δικαιώματα και ονειρεμένη μια ζωή αξιοπρέπειας.

Αντί για αυτό, η ΔΥΠΑ τους προσφέρει:

Σεμινάρια-φάντασμα, χωρίς επαφή με την πραγματική αγορά εργασίας.

Ψευδαισθήσεις ευκαιριών, ενώ οι μόνιμες θέσεις εργασίας εξαφανίζονται.

Κλειστά συστήματα, όπου οι ίδιες εταιρείες εκπαίδευσης τρώνε εκατομμύρια, χωρίς κανένας να ελέγχει πού πάνε τα λεφτά.

Πόσοι από αυτούς που περνούν από τα χέρια της ΔΥΠΑ βρίσκουν πραγματική, σταθερή δουλειά με ασφάλεια και δικαιώματα;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: ελάχιστοι.

Γιατί; Γιατί το σύστημα δεν φτιάχτηκε για να βοηθάει εργαζόμενους, αλλά για να δικαιολογεί την ύπαρξή του.

ΕΦΚΑ: Το αδίστακτο μηχάνημα της γραφειοκρατικής καταπίεσης

Το ΕΦΚΑ δεν είναι «ασφαλιστικό» σύστημα, είναι μηχανισμός κοινωνικού ελέγχου.

Αργεί σκόπιμα στις πληρωμές, αναγκάζοντας ηλικιωμένους και ανέργους να περιμένουν μήνες για επιδόματα που τους κρατούν ζωντανούς.

Δημιουργεί εμπόδια σε κάθε βήμα, ώστε οι πολίτες να εξαντλούνται ψυχολογικά και να τα παρατάνε.

Επιβάλλει ψηφιακή αποξένωση, αφήνοντας πίσω όσους δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε αχρείαστα περίπλοκα συστήματα.

Αυτό δεν είναι λάθος. Είναι σχεδιασμένο.
Ένα σύστημα που φοβάται να δώσει στους πολίτες του αξιοπρέπεια, γιατί τότε ίσως αρχίσουν να απαιτούν και δικαιώματα.

Τελικά η ΕΕ Χρηματοδοτεί καταπίεση ή αλληλεγγύη;

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μιλάει για «κοινωνική Ευρώπη», αλλά τα κονδύλια των ΕΣΠΑ δεν πάνε στον λαό.
Πηγαίνουν σε:

Μηχανισμούς που διατηρούν την ανεργία, αντί να τη μειώνουν.

Συμβούλους και εταιρείες που τρώνε δημόσιο χρήμα, χωρίς λογοδοσία.

Κράτος που λειτουργεί ως εχθρός του εργαζόμενου, όχι ως υποστηρικτής.

Αν η ΕΕ θέλει πραγματική αλλαγή, πρέπει:
Να κόψει τη χρηματοδότηση από προγράμματα-φάντασμα.
Να απαιτήσει άμεση διαφάνεια – που να ελέγχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Να σταματήσει να ανταμείβει ένα σύστημα που εκμεταλλεύεται τους πολίτες.

Κλείνοντας το άρθρο μου : Για μια πραγματική κοινωνική πολιτική

Δεν χρειαζόμαστε άλλα ψεύτικα προγράμματα.

Χρειαζόμαστε:

• Κατάρτιση που οδηγεί σε μόνιμες δουλειές, όχι σε αναξιοπιστία.
• Ασφάλεια που δεν εξαρτάται από γραφειοκρατικά κόλπα.
• Ένα κράτος που υπηρετεί τον πολίτη, όχι τα συμφέροντα λίγων.

Οι εργαζόμενοι δεν ζητάνε χάρη.
Ζητάνε δικαιώματα.
Και η ώρα να τα πάρουν πλησιάζει.