Μια ακόμα έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την ελληνική οικονομία, μια ακόμα δόση από τα γνώριμα τροπάρια περί επιβράδυνσης και αναγκαιότητας δημοσιονομικής προσαρμογής.
Αυτή τη φορά, το κλιμάκιο του Ταμείου, αφού ανέλυσε τα δεδομένα, αποφάσισε πως ήρθε η ώρα να σημάνει συναγερμό.
Κίνδυνοι, ανησυχίες, συστάσεις, όλα στο τραπέζι. Μήπως και δεν τα ξέραμε ήδη;
Το ΔΝΤ, στο πλαίσιο του ‘Αρθρου IV για το 2025, κρούει τον κώδωνα για την ελληνική οικονομία, βλέποντας επιβράδυνση μεσοπρόθεσμα.
Σοκαριστήκαμε!
Ποιος να το περίμενε ότι η ανάπτυξη μιας χώρας που στηρίζεται στον τουρισμό, τις επιδοτήσεις και τις διαρκείς φορολογικές επιβαρύνσεις δεν θα είχε αστείρευτη δυναμική; Μας καλούν να πάρουμε μέτρα προσαρμογής, δηλαδή να προσαρμοστούμε κι άλλο στη λογική των λιτότητας και των περικοπών.
Μήπως να επιστρέψουμε και τις όποιες σταγόνες ανάκαμψης ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, για να νιώσουν όλοι πιο ασφαλείς στα γραφεία του Ταμείου;
Οι «ειδικοί» του ΔΝΤ προειδοποιούν για δημοσιονομικές προκλήσεις, λες και δεν ήταν το ίδιο Ταμείο που πρωταγωνίστησε στη δεκαετία των μνημονίων, αφήνοντας πίσω του μια οικονομία καθηλωμένη.
Τώρα, με ύφος αυστηρού επιτηρητή, μας υπενθυμίζει πως το μέλλον δεν διαγράφεται ρόδινο, εκτός αν βέβαια ακολουθήσουμε πιστά τις προτροπές τους.
Μια από τα ίδια, δηλαδή.
Ωστόσο, το ερώτημα που πλανάται στον αέρα είναι ακόμα πιο ανησυχητικό: Μήπως οδεύουμε προς ένα νέο μνημόνιο;
Γιατί, ας μη γελιόμαστε, όταν το ΔΝΤ μιλάει για «αναγκαία μέτρα προσαρμογής», εννοεί περισσότερους φόρους, περικοπές μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας και, φυσικά, έναν νέο γύρο οικονομικής εξαθλίωσης.
Μήπως λοιπόν ετοιμάζεται ένα νέο «σωτήριο» πρόγραμμα που θα μας σώσει από την «ελληνική ασυδοσία»;
Οι πιέσεις για περικοπές, φορολογικές αυξήσεις και αυστηρότερη δημοσιονομική πολιτική ανοίγουν ξανά την πόρτα σε ένα νέο κύκλο λιτότητας.
Θα είναι η Ελλάδα έτοιμη να αποδεχτεί και πάλι όρους που θα επιδεινώσουν την οικονομική της θέση;
Ή μήπως οι «σωτήρες» μας δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό να μας φορέσουν άλλο ένα μνημόνιο-καταδίκη;
Το ερώτημα είναι: θα ξαναπέσουμε στην ίδια παγίδα;
Θα σπεύσουμε πειθήνια να εφαρμόσουμε νέα μέτρα προσαρμογής, αγνοώντας τις κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις;
Ή μήπως ήρθε η ώρα η ελληνική πολιτική ηγεσία να σταθεί στο ύψος της και να επαναδιαπραγματευτεί την πορεία της οικονομίας, πέρα από τις τυποποιημένες εκθέσεις και τις προβλέψεις του ΔΝΤ;
Ό,τι κι αν γίνει, ένα είναι σίγουρο: το καμπανάκι του ΔΝΤ χτυπάει πάντα όταν όλα έχουν ήδη δρομολογηθεί.
Το θέμα είναι ποιος το ακούει και ποιος το αγνοεί.
Και, κυρίως, ποιος είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει το ενδεχόμενο ενός νέου μνημονίου πριν αυτό γίνει πραγματικότητα.
Γιατί, όπως ξέρουμε, η ιστορία επαναλαμβάνεται – ειδικά όταν κάποιοι επιμένουν να την επιβάλλουν.
Comments are closed.